NetĂ« kujtimesh...ShtĂ«pinĂ« e prindĂ«rve shita,kohĂ« mÄ parĂ«Sâju duhet mĂ«, mendova, ata kanĂ« migruar....Mes kujtimesh ngriva e shkreha ,nĂ« tĂ« qarĂ«,Ăâtrishtim pÄr fĂ«mijĂ«t, me prindĂ«r tĂ« larguar !ShtĂ«pinĂ« e vjetĂ«r e shita, tâiu bleja njĂ« tĂ« re, Kur tÄ kthehĂ«n, tÄ lumtur tĂ« jetojnÄ, mendova...ĂelĂ«sat, ua dhashĂ« pronatÄve tÄ rinjĂ«, atje :- Paq fat, mÄ uruan, ta gĂ«zoni, une ju urova !Pak ditĂ« kaluan dhe telefoni me zgjoi, nĂ« mesnatĂ«...-TĂ« na falĂ«sh, dÄgjoj, dhe unĂ« mbeta e habitur..!Pronari i shtĂ«pisÄ, mĂ« thotĂ«, se: - KĂ«tu çdo natĂ«, NjĂ« vajzĂ« e vogĂ«l qanĂ«, si prej gjumi ngritur !Ndoshta, fĂ«mijeria ime, mendova nje moment,Vitet e mia janĂ«, qĂ« kanĂ« mbetur aty ngujuar..!Sa shumĂ« kujtime, qĂ« therrasin nga ajo jetĂ«, Dhe sa mall,pĂ«r prindĂ«rit, qe larg kanĂ« shkuar !Nxitova drejt shtĂ«pisĂ« sÄ prindĂ«rve, nĂ« errĂ«sirÄ, - LekĂ«t po ua kthej, miqtĂ« e mij, mÄ duhet shtÄpia...Ajo vajza e vogĂ«l, qĂ« qanĂ« çdo natĂ«, jam unĂ«E hapat qĂ« dĂ«gjoni janĂ« vellai e motrat e mia..!Ndaj shtĂ«pisĂ« sĂ« prindĂ«rve jo, sâbehet mekat !UnĂ«, kurrĂ« mĂ« kĂ«saj jete, askujt sâdo tâia shes.FĂ«mijeria ime endet dhomave, posht e lart...Sa herĂ« tĂ« mĂ« marrĂ« malli, atje do ta thĂ«rres !Anita Hoxha